içimden gelen (1)

Sabah kalkarken kendi başıma kahvaltı yaparken uyandırmamaya çalışmak, bazen işlerinde yardımcı olmak, dışarda yemek istediği zaman hiç itiraz etmemek, ağladığı zaman üzülmek, ehliyetim yokken onu ehliyet kursuna kaydetmek, kızdığı zamanlar anlayışla karşılamak belki susmak, sürekli kurmaya çalışılan baskı karşısında sabırla beklemek... Değer vermenin bir işareti değil midir bunlar? Peki ilgi... ilgisizim belki ama bunca şeyden sonra idare etmeye çalışmam da bir şey değil mi? Belki çok şey istemiyor ama bana herşeyden çokmuş gibi geliyor daha doğrusu mümkün değil gibi. Belki de bir karar aşaması bu, doğruyu seçmek ama yıllar geçse de doğru olduğuna inanacağın bir doğru... Rabbim bizi şaşırtmasın.