Aile Sevgi ve Özgürlük

Her insanın içinde istek ve idealleri ile ilgili düşünceleri vardır. Bazen günlük yaşantının periyodik rutinlerine kendimizi o kadar alıştırırız ki bu fikirler bizden uzaklaşabilir. Fiilen zaman ayırmak mümkün olmadığında bile bu istek ve idealleri kaybetmeyecek kadar canlı tutmak önemlidir. Fırsatını bulduğumuzda hayata geçirmek için buna ihtiyacımız vardır. Bir anne-babanın yeni doğan çocuklarına gözü gibi bakmaları ona karşı yıllarca sorumluluklarını yerine getirmeleri zor, meşakkatli ulvi bir görevdir. Allah bu görevi yerine getirebilecek gücü ”sevgi” ile vermiştir. Diğer yandan ebeveynlerin çocuğunu kendi geliştirdiği baskılayıcı yöntemle veya üzerine titreyerek büyütmesi çocuğun kimlik gelişimini olumsuz etkileyecektir. Doğru kullanılan bir sevgi kendimiz ve sevdiklerimiz için gerekli zamanı ve enerjiyi sağlayacaktır. Bir kişiyi etkiniz altına alma arzusuyla dengelenen parazit duygular gerçek sevgi değildir. “Onsuz yapamam” tarzı bir sevgi de bu türdendir. Gerçek sevgi saygı ile içiçedir. Onu bir kalıba sokmaya çalışmamaktır. Kendi olmasına engel olabilecek tavır ve tepki göstermemektir. Ebeveynlerin çocuklarını bu şekilde sever ve yetişmelerine destek olursa kendileri için de zaman ve enerji bulabilir. Kainatta her şey denge üzerine kuruludur. Bencillik de kendini unutacak kadar fedakar olmak da doğru değildir. Allah her insanın içine doğrunun tohumlarını ekmiştir. İyi bir niyetle her biri yeşererek klavuzluk etmeye hazırdırlar.